Vandaag 14 november, onze trouwdag. Hij komt onverkort en onverbiddelijk weer voorbij. Ik kijk er al een poosje niet naar uit. Het eerste jaar na jouw dood is alweer bijna rond. Het voelt steeds vaker alsof het nu pas écht begint te wegen. . . Misschien wil je reageren. Dat kan heel makkelijk
Die eerste maanden rouwde ik naar beste kunnen, hield mijn hoofd boven water, hield vol en schreef mijn gedichten. En op een gegeven moment was ik het allemaal zo ontzettend beu. Man wat kun je daar uiteindelijk hondsmoe van worden. Ik had er genoeg van. Het had lang genoeg geduurd. . . Misschien wil je…
Lees meer
Het is waar mijn gedachten me zomaar weer brengen. En waar ik in mijn rouwproces zeker nog een keer naar terug wil keren. De gedachte daaraan nu, met het schrijven van deze post, is voelbaar spannend. . . Misschien wil je reageren. Voel je welkom.
Wat een complexe tijd was het toen. Vol uitzichtloosheid, zonder hoop. Of toch, een klein sprankje. Dat bracht de eerste opluchting. Die later nog meer zou groeien. Het einde in zicht . . Misschien wil je graag reageren. Voel je welkom
Recente reacties