TmdD: Hulpeloos

geschreven 17-03-2020

Liever luisteren naar dit gedicht. Ik lees het aan je voor.

terwijl jij voor een biopt
van je baarmoedermond
de stoel in moest
vrouw onterende positie
zat ik er hulpeloos bij
het enige wat ik kon doen
was blijven
machteloos toekijken en af en toe
jou een knipoog of kus toewerpen
het gehannes van beide doktoren
het disfunctioneel ladekastje
gaf hun gereedschap niet zomaar prijs
de steriele verpakking
had de sterke wens steriel te blijven
doktoren onmachtig om vlot
met souplesse
hun instrumentarium te bedienen
verbaasd en verdwaasd keek ik toe
mijn opmerking bleef zonder reactie
jij nog altijd in de positie
van de onteerde vrouw
toen jij ten langen leste
je kaken en oogleden op elkaar kneep
wist ik dat het happertje
van de dokter eindelijk zijn prijs genomen had
toen we elkaar weer aankeken
weerspiegelde het vocht
in onze ogen
de hulpeloosheid van de ander

.

.

Dit viltwerkje maakte Margret omdat augustus 2018 alles begon met die uitbraak, die manifestatie, van en rondom haar baarmoedermond. Dus in eerste instantie dachten we aan baarmoederkanker, baarmoederextirpatie en al die dingen waar je gedachten heen vliegen in volledige onzekerheid. Met als enige houvast dat het echt goed fout was.

Een biopt van de baarmoedermond moest uitsluitsel geven.

Dit soort bezoeken aan het ziekenhuis waren voor ons niet altijd even comfortabel. De inspiratie die dit viltwerkje naderhand bij mij teweegbracht ging vooral terug naar dat moment van het nemen van het biopt